@Μια πλωτή πόλη στις Μαλ­δί­βες. Μια πόλη... ανα­δύ­ε­ται, κυ­ριο­λε­κτι­κά, από τα νερά του Ιν­δι­κού Ωκε­α­νού. Σε μια τιρ­κουάζ λι­μνο­θά­λασ­σα, μόλις 10 λεπτά με το πλοίο από το Μαλέ, την πρω­τεύ­ου­σα των Μαλ­δί­βων, κα­τα­σκευά­ζε­ται μια πλωτή πόλη, αρ­κε­τά με­γά­λη για να φι­λο­ξε­νή­σει 20.000 αν­θρώ­πους. Σχε­δια­σμέ­νη σε ένα μο­τί­βο πα­ρό­μοιο με το κο­ράλ­λι, η πόλη θα απο­τε­λεί­ται από 5.000 πλω­τές μο­νά­δες που θα πε­ρι­λαμ­βά­νουν σπί­τια, εστια­τό­ρια, κα­τα­στή­μα­τα και σχο­λεία, με κα­νά­λια υδά­των να τρέ­χουν εν­διά­με­σα. Οι πρώ­τες μο­νά­δες θα πα­ρου­σια­στούν αυτόν τον μήνα, με τους κα­τοί­κους να αρ­χί­ζουν να με­τα­να­στεύ­ουν στις αρχές του 2024 και ολό­κλη­ρη η πόλη ανα­μέ­νε­ται να ολο­κλη­ρω­θεί μέχρι το 2027.

Το έργο, που είναι μια κοι­νο­πρα­ξία με­τα­ξύ της εται­ρεί­ας ανά­πτυ­ξης ακι­νή­των Dutch Docklands και της κυ­βέρ­νη­σης των Μαλ­δί­βων, δεν απο­τε­λεί πεί­ρα­μα ή φου­του­ρι­στι­κό όραμα: κα­τα­σκευά­ζε­ται ως μια πρα­κτι­κή λύση στη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της ανό­δου της στάθ­μης της θά­λασ­σας. Οι Μαλ­δί­βες είναι ένα αρ­χι­πέ­λα­γος με 1.190 νησιά χα­μη­λού υψό­με­τρου, και ένα από τα πιο ευά­λω­τα έθνη στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή. Το 80% της χερ­σαί­ας έκτα­σης βρί­σκε­ται σε λι­γό­τε­ρο από ένα μέτρο πάνω από την επι­φά­νεια της θά­λασ­σας και με τις εκτι­μή­σεις, η στάθ­μη προ­βλέ­πε­ται να ανέλ­θει έως και ένα μέτρο μέχρι το τέλος του αιώνα, σχε­δόν ολό­κλη­ρη η χώρα θα μπο­ρού­σε να βυ­θι­στεί.
Αλλά αν μια πόλη επι­πλέ­ει, θα μπο­ρού­σε να υψω­θεί μαζί με τη θά­λασ­σα. Αυτή είναι «νέα ελ­πί­δα» για τους πε­ρισ­σό­τε­ρους από τους 500.000 κα­τοί­κους των Μαλ­δί­βων, δή­λω­σε ο Koen Olthuis, ιδρυ­τής του Waterstudio, της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής εται­ρεί­ας που σχε­δί­α­σε την πόλη. "Η πόλη αυτή μπο­ρεί να απο­δεί­ξει ότι υπάρ­χουν προ­σι­τές κα­τοι­κί­ες, με­γά­λες κοι­νό­τη­τες και κα­νο­νι­κές πό­λεις στο νερό που είναι επί­σης ασφα­λείς. Οι κά­τοι­κοι θα με­τα­τρα­πούν από κλι­μα­τι­κοί πρό­σφυ­γες σε και­νο­τό­μους με­τα­νά­στες για το κλίμα", δή­λω­σε.
Γεν­νη­μέ­νος και με­γα­λω­μέ­νος στην Ολ­λαν­δία –όπου πε­ρί­που το ένα τρίτο της γης βρί­σκε­ται κάτω από την επι­φά­νεια της θά­λασ­σας– ο Olthuis ήταν κοντά στη θά­λασ­σα όλη του τη ζωή. Η οι­κο­γέ­νεια της μη­τέ­ρας του ήταν ναυ­πη­γοί και ο πα­τέ­ρας του προ­έρ­χε­ται από μια σειρά αρ­χι­τε­κτό­νων και μη­χα­νι­κών, οπότε φαι­νό­ταν φυ­σι­κό να συν­δυά­ζο­νται και τα δύο, είπε. Το 2003, ο Olthuis ίδρυ­σε την Waterstudio, μια αρ­χι­τε­κτο­νι­κή εται­ρεία αφιε­ρω­μέ­νη απο­κλει­στι­κά στην κα­τα­σκευή κα­τοι­κιών στο νερό. Εκεί­νη την εποχή υπήρ­χαν ση­μά­δια κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής, αλλά δεν θε­ω­ρού­νταν αρ­κε­τά σο­βα­ρό ζή­τη­μα, ώστε να δη­μιουρ­γη­θεί μία εται­ρεία για τον προ­α­να­φερ­θέ­ντα σκοπό, ανέ­φε­ρε. Το με­γα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα τότε ήταν ο χώρος: οι πό­λεις επε­κτεί­νο­νταν, αλλά η κα­τάλ­λη­λη γη για νέα αστι­κή ανά­πτυ­ξη εξα­ντλού­νταν.
Στις Μαλ­δί­βες, ένα έθνος στην πρώτη γραμ­μή της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής, τα πρώτα τε­τρά­γω­να μιας πλω­τής πόλης ρυ­μουλ­κού­νται στη θέση τους. Μόλις ολο­κλη­ρω­θεί, πε­ρί­που 20.000 άτομα θα την απο­κα­λούν σπίτι τους.
Πέ­ρυ­σι, οι πλημ­μύ­ρες στοί­χι­σαν στην πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία πε­ρισ­σό­τε­ρα από 82 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, σύμ­φω­να με τον αντα­σφα­λι­στι­κό ορ­γα­νι­σμό Swiss Re, και καθώς η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή προ­κα­λεί πιο ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να, το κό­στος ανα­μέ­νε­ται να αυ­ξη­θεί. Μια έκ­θε­ση από το Πα­γκό­σμιο Ιν­στι­τού­το Πόρων προ­βλέ­πει ότι μέχρι το 2030, αστι­κή πε­ριου­σία αξίας άνω των 700 δι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δο­λα­ρί­ων θα επη­ρε­ά­ζε­ται ετη­σί­ως από πλημ­μύ­ρες στις ακτές.

Το έργο των Μαλ­δί­βων στο­χεύ­ει να επι­τύ­χει και τα δύο, κα­τα­σκευά­ζο­ντας μια πόλη για 20.000 αν­θρώ­πους σε λι­γό­τε­ρο από πέντε χρό­νια. Άλλα σχέ­δια για πλω­τές πό­λεις έχουν ξε­κι­νή­σει, όπως το Oceanix City στο Μπου­σάν της Νό­τιας Κο­ρέ­ας και μια σειρά πλω­τών νη­σιών στη Βαλ­τι­κή Θά­λασ­σα που ανα­πτύ­χθη­κε από την ολ­λαν­δι­κή εται­ρεία Blue21, αλλά κα­νέ­να δεν αντα­γω­νί­ζε­ται αυτήν την κλί­μα­κα και το χρο­νο­διά­γραμ­μα. Η πόλη του Waterstudio έχει σχε­δια­στεί για να προ­σελ­κύ­ει τους ντό­πιους με τα σπί­τια στο χρώμα του ου­ρά­νιου τόξου, τα με­γά­λα μπαλ­κό­νια και τη θέα στη θά­λασ­σα. Οι κά­τοι­κοι θα κυ­κλο­φο­ρούν με βάρ­κες ή θα μπο­ρούν να περ­πα­τούν, να κά­νουν πο­δή­λα­το ή να οδη­γούν ηλε­κτρι­κά σκού­τερ ή αμα­ξί­δια στους αμ­μώ­δεις δρό­μους.
Η πλωτή πόλη θα προ­σφέ­ρει χώρο που είναι δύ­σκο­λο να βρε­θεί στην πρω­τεύ­ου­σα. Το Μαλέ είναι μια από τις πιο πυ­κνο­κα­τοι­κη­μέ­νες πό­λεις στον κόσμο, με πε­ρισ­σό­τε­ρους από 200.000 αν­θρώ­πους στρι­μωγ­μέ­νους σε μια πε­ριο­χή πε­ρί­που οκτώ τε­τρα­γω­νι­κών χι­λιο­μέ­τρων. Και οι τιμές θα είναι αντα­γω­νι­στι­κές με εκεί­νες στο Hulhumalé (ένα τε­χνη­τό νησί που χτί­στη­κε κοντά για να μειώ­σει τον υπερ­πλη­θυ­σμό), ξε­κι­νώ­ντας από 150.000 $ για ένα στού­ντιο ή 250.000 $ για ένα οι­κο­γε­νεια­κό σπίτι.
Οι αρ­θρω­τές μο­νά­δες κα­τα­σκευά­ζο­νται σε ένα το­πι­κό ναυ­πη­γείο και στη συ­νέ­χεια ρυ­μουλ­κού­νται στην πλωτή πόλη. Μόλις το­πο­θε­τη­θούν, στε­ρε­ώ­νο­νται σε μια με­γά­λη υπο­βρύ­χια τσι­με­ντέ­νια γά­στρα, η οποία βι­δώ­νε­ται στον βυθό της θά­λασ­σας σε τη­λε­σκο­πι­κά χα­λύ­βδι­να στη­ρίγ­μα­τα ξυ­λο­πό­δα­ρους που το αφή­νουν να αυ­ξο­μειώ­νε­ται απαλά με τα κύ­μα­τα. Οι κο­ραλ­λιο­γε­νείς ύφα­λοι που πε­ρι­βάλ­λουν την πόλη βοη­θούν στην πα­ρο­χή ενός φυ­σι­κού κυ­μα­το­θραύ­στη, στα­θε­ρο­ποιώ­ντας την και εμπο­δί­ζο­ντας τους κα­τοί­κους να αι­σθά­νο­νται ναυ­τία.
Στό­χος είναι η πόλη να είναι αυ­τάρ­κης και να έχει τις ίδιες λει­τουρ­γί­ες όπως μια πόλη στην ξηρά. Θα υπάρ­χει ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια, η οποία θα τρο­φο­δο­τεί­ται κυ­ρί­ως από ηλια­κή ενέρ­γεια που θα πα­ρά­γε­ται επι­τό­που, και τα λύ­μα­τα θα επα­να­χρη­σι­μο­ποιού­νται ως κο­πριά για τις εγκα­τα­στά­σεις. Ως εναλ­λα­κτι­κή λύση για τον κλι­μα­τι­σμό, η πόλη θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τη θα­λάσ­σια ψύξη σε βαθιά νερά, η οποία πε­ρι­λαμ­βά­νει την άντλη­ση κρύου νερού από τη βαθιά θά­λασ­σα στη λι­μνο­θά­λασ­σα, συμ­βάλ­λο­ντας στην εξοι­κο­νό­μη­ση ενέρ­γειας.

Πηγή: CNN