@Το Roaring Forties είναι εξαιρετικά ισχυροί δυτικοί άνεμοι που φυσούν στο Νότιο Ημισφαίριο μεταξύ γεωγραφικών πλάτους 40 ° και 50 °. Αυτά τα ρεύματα αστραπιαίας δύναμης, δυτικά προς ανατολικά είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού τριών μεταβλητών: κινήσεων θερμού αέρα, περιστροφής της Γης και σχεδόν απουσίας σχετικών χερσαίων γαιών. Ο θερμός αέρας κοντά στον ισημερινό ανεβαίνει και τείνει να κινείται προς τον Βόρειο και Νότιο Πόλο, όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλότερες και λιγότερο θερμαινόμενες από τον ήλιο. Καθώς ταξιδεύει νότια του ισημερινού - και ωθείται από ψυχρότερους ανέμους - ο άνεμος αρχίζει να επιταχύνεται επειδή δεν συναντά εμπόδια που χρησιμεύουν ως ανεμοφράκτες. Με τη βοήθεια της περιστροφής της Γης, ο αέρας εκτρέπεται νότια και μεταμορφώνεται σε ισχυρούς ανέμους που περιβάλλουν τον Νότιο Πόλο. Διακόπτονται μόνο από την Τασμανία, την Κεντρική και Νότια Νέα Ζηλανδία και το Cape Horn της Νότιας Αμερικής. Ο Ουέλλινγκτον, η πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, είναι επίσης γνωστός ως "Windy Welly" επειδή είναι μια από τις λίγες πόλεις που βρίσκονται σε αυτά τα ταραχώδη γεωγραφικά πλάτη.
Τα Roaring Forties, ωστόσο, δεν είναι γραμμικά. Το νότιο καλοκαίρι, στρέφονται προς τον Νότιο Πόλο και κατά τη διάρκεια του νότιου χειμώνα, κινούνται βόρεια προς τον ισημερινό. Η διαδρομή. Κατά γενικό κανόνα, θα λέγαμε ότι όσο πιο νότια πηγαίνουμε, τόσο ισχυρότεροι είναι οι άνεμοι. Σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, υπάρχουν επίσης οι Furious Fifties (μεταξύ 50 ° και 60 °) και Shrieking ή Screaming Sixties (κάτω από 60 °).
Ιστιοπλοΐα στη δεκαετία του '40
Τα Roaring Forties ονομάστηκαν έτσι από τους πρώτους ναυτικούς που έπλεαν σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη κατά τα έτη 1571-1862. Οι ισχυροί άνεμοι βοήθησαν τους καπετάνιους και τα πλοία να ταξιδεύουν γρηγορότερα από τα δυτικά προς τα ανατολικά, από την Ευρώπη και μέσω της διαδρομής Brouwer, μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας, πέρα από τον Ινδικό Ωκεανό, και προς την Αυστραλασία ή τις Ανατολικές Ινδίες. Τα γρήγορα περάσματα αναφέρθηκαν και περιγράφηκαν ως «να τρέξει το ανατολικό προς τα κάτω». Στο σκέλος της επιστροφής, οι εξερευνητές των ωκεανών θα συνεχίσουν να επωφελούνται από το Roaring Forties. Οι ναυτικοί έπλεαν ανατολικά στον Ειρηνικό Ωκεανό, νότια του Cape Horn και στη συνέχεια κατευθύνονταν προς την ανατολική ακτή της Αμερικής στην Παλιά Ήπειρο.
Σήμερα, οι σύγχρονοι ναυτικοί και ιστιοπλόοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το Roaring Forties για να επιταχύνουν τα παγκόσμια ταξίδια τους και τις πρωτοποριακές προκλήσεις ιστιοπλοΐας. Αυτοί οι ισχυροί άνεμοι φυσούν συνεχώς όλο το χρόνο, κυμαίνονται από 15 έως 35 κόμβους και παράγουν ανοιχτά κύματα ωκεανού έως 33 πόδια (10 μέτρα). Είναι πιο άγρια την άνοιξη και το φθινόπωρο και μπορούν να παράγουν ριπές έως και 125 μίλια την ώρα (200 χιλιόμετρα ανά ώρα). Ένα παλιό ναυτικό γνωμικό λέει ότι: «κάτω από 40 μοίρες νότια, δεν υπάρχει νόμος, κάτω από 50 μοίρες, δεν υπάρχει Θεός». Έτσι, είναι δίκαιο να πούμε ότι αυτό το προβλέψιμο μοτίβο ανέμου διαμορφώνει ναυτικές διαδρομές για αιώνες. Στο Βόρειο Ημισφαίριο, το Roaring Forties δεν έχει σημασία λόγω της ύπαρξης μεγάλων χερσαίων εδαφών - Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Ασία - που εμποδίζουν τα ρεύματα αέρα.
Το 1982, ο Γάλλος σκηνοθέτης Christian de Chalonge σκηνοθέτησε το "The Roaring Forties", μια δραματική ταινία εμπνευσμένη από το θάνατο του Donald Crowhurst, ενός Βρετανού ιστιοπλόου, που έχασε τη ζωή του στον αγώνα Golden Globe Sunday Times το 969. Το Roaring Forties είναι ένας από τους πιο διάσημους ανέμους του κόσμου .
