@Το Windglider σχεδιάστηκε το 1976 από τον Γερμανό επιχειρηματία Fred Ostermann.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Ostermann ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές ιστιοσανίδας στον κόσμο. Η Ευρώπη ερωτεύτηκε το άθλημα και ο Γερμανός επιχειρηματίας ελπίζει ότι θα μπορούσε να καλύψει ένα κενό Ολυμπιακών Αγώνων

Το Windglider ήταν μία απλή ιστιοσανίδα. Φορούσε ένα πανί 6,5m2, το daggerboard ζύγιζε τέσσερα κιλά και οι αναβάτες δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ζώνη μέσης. Το μήκος του σκάφους ήταν 3,9 μέτρα και δεν είχε δέστρες.

Το 1982, ο Fred Ostermann πούλησε την επιχείρησή του Windglider στην Dufour, μια εταιρεία που ανήκει στο BIC του Βαρόνου Marcel Bich. Η αγορά του windsurfing ήταν στο αποκορύφωμά της, με περισσότερα από 80.000 σκάφη να πωλούνται ετησίως μόνο στη Γερμανία.

Εκείνη την εποχή, το Original Windsurfer  ήταν ο ισχυρότερος αντίπαλος του Windglider. Ωστόσο, στα τέλη του 1983 και λίγους μήνες πριν από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες 1984, το Windglider ανακοίνωσε πολύ καλά νέα. Είχε κερδίσει τη μάχη εναντίον του Windsurfer και επιλέχθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή θεώρησε ότι το Windglider ήταν «περισσότερο One Design», με τη δομή του πολυαιθυλενίου και τη συνολική χρηστικότητα. Το event Windglider πραγματοποιήθηκε στο Λονγκ Μπιτς του Λος Άντζελες, μεταξύ 31 Ιουλίου και 8 Αυγούστου 1984.

Συνολικά 38 σκάφη από 38 έθνη αγωνίστηκαν σε επτά αγώνες. Η διαδρομή αποτελούνταν από εννέα ναυτικά μίλια. Ο Stephan van den Berg (Ολλανδία) κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, ο Randall Scott Steel (ΗΠΑ) πήρε ασήμι και ο θρυλικός Bruce Kendall (Νέα Ζηλανδία) κέρδισε χάλκινο.

Ωστόσο, υπήρχε λίγο μέλλον για το Windglider, αφού έχασε την ανταγωνιστικότητά του και την ελκυστικότητά του, και τα ηνία ανέλαβαν νέοι ανταγωνιστές. Η BIC επικεντρώθηκε στο Funboard και τις ιστιοσανίδες και η εταιρεία Windglider άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στο μουσείο ιστιοσανίδας.

Ο Fred Ostermann γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1934 στο Saarbrucken και πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 2012.