@H πραγματική ιστορία της γέννησης του windsurfing. Στη δεκαετία του 1930, ένας σέρφερ ονόματι Τομ Μπλέικ σκέφτηκε πόση ενέργεια θα εξοικονομούσε αν, αντί να κωπηλατήσει με τα χέρια του για να αναζητήσει τα κύματα, είχε ως σύμμαχο τον άνεμο. Έτσι κατέληξε σε μία λαμπρή ιδέα: τοποθέτησε ένα πανί πάνω από τη σανίδα του σερφ. Αυτή η ιδέα, όπως όλες οι μεγάλες, σήμαινε ότι η δύναμη του ανέμου θα φρόντιζε για για την κίνηση του σκάφους. Στην αρχή, το σχέδιο ήταν πολύ στοιχειώδες, αλλά ο Tom Blake βελτίωσε σταδιακά το σχέδιό του.

Το 1948, ο Νιούμαν Ντάρμπι βελτίωσε την εφεύρεση του Μπλέικ όταν άρχισε να χρησιμοποιεί ένα χειροποιίητο πανί που ήταν τοποθετημένο σε αρθρώσεις, ώστε να ελέγχει ένα μικρό καταμαράν. Ο Ντάρμπι δεν κατέθεσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το σχέδιό του, ωστόσο πιστώνεται ως ο εφευρέτης της ιστιοσανίδας.

Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την πρώτη ιστιοσανίδα πήραν 2 Καλιφορνέζοι, ο Jim Drake, μηχανικός, και ο Hoyle Schweitzer, σέρφερ, στις 25 Φεβρουαρίου 1969. Οι πρώτες σανίδες είχαν μήκος 3,5 μέτρα και βάρος 27 κιλά. Ήταν στη δεκαετία του '70 όταν το windsurfing άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα windsurfing πραγματοποιήθηκε το 1973 και έγινε Ολυμπιακό άθλημα το 1984.